henaseyen şî‘rî

 

 

Pêşmerge

 

Her bihosta pê xwe lê danî

Şûn pê’n min in û

Gulleyek ya vê ketî!

Her dara mezin a bigehiyê û

Li bin sîbera wê birûnî

Gorê şehîdekî ye û

Divêt sirûda »ey reqîb« li ser bixwînî…

 

Tiberk

 

Li pehnatiya

Bajêrê ez lê ji dayik bûm

Maç û sûndên xelkî

Destên şêxî bûn!

Piştî maçên tilistaran

Maçên şêxan jî

Berêveyî bajêrî bûn…

 

 

Nihênî

 

Davên pirça te

Wek peyivên şi‘reka min

Çavên xelkî radikêşin!

Çend bikevine ber davên şeyî û

Hilû bibît..

Hind şi‘ra min belav dibît û

Nihêniyên ciwaniya te

Radigirît..

 

Reng

 

Di berîkana rengan da

Tu ya êkê bûyî!

Çavên te, hatine reş kirin…

Her yariya min xwe lê dayî û

Bûye dengdan

Her zû dibûme berpîfk û

Daveka pirça serê min

Dihate spî kirin…

 

Peşêmanî

 

Di zanîngeha ‘eşqê da

Wan’a ji hemiya dirêjtir

Nivîsîn bû

Her ji lewhilmehfûz û

Li cahiliyetê mi‘eleqatên elseb‘

Ta digehiye Mem û Zîna Ehmedê Xanî!

Bi êk kilîk

Li ber şaş’a kumpiyûterî

Nîva jyê min yê borî

Bi herwe diçû

Nîva dî jî bi peşêmanî…

 

Vîyan

 

Ez digel te bûm

Her ji wê roja

Te bi dehmena kirasê xwe yê sor

Erd di dûv xwe ra dimalî!

Dumahîk rujên westiyayî

Bi du-sê çipikên xwîneka sor

Ah û uhên şirekê

Di bişaftin û

Her gava îlhama şirê gîru biba jî

Tu dinalî…

 

Kilçavk

 

Esmanê şîn e û

Ew sîtavka ji te dipeşît

Nîvek jê qirêja pistoyê min e

Nîva mayî jî

Mêyatiya te kiriye di kilçavkî da û

Ew kilçavk

Bermaykê şireka min e…

 

Çinar

 

Bêyî te

Wek pîreçinareka

Ketiye ber pêlên bayî û

Tu şî‘rên min nabînî!

Yan sate wextekî

Bikeviye ber şaş’a kumpiyûterî

Mesiceka bitinê

Bo min bişînî…

 

Mandîbûn

 

Ciwantirîn rojgara min

Çavên min

Bişkurîn ji lêvên te didizîn…

Xoştirîn peyiva min

Bibû navê te

Ciwantirîn şî‘ra min

Bibû pesna te

Ji hîngê û ez yê bi şi‘rên xo ve mandî

Ne hî bûme maçên te

Ne jî firîna

Digel dirêje piyas’ên te…

 

Çîrok

 

Di navbera min û te da

Jiyan çîrokeka şermîn e û

Çavên min baweşkên xewê dihênê!

Her şî‘ra min dirêje piyas’ên cad’an

Tê da nivîsîn

Ewê şî‘rê îsk dihênê

 

Sûnd

 

Her ji wê roja te viyayî

Gevizkanê digel şî‘rên min bikeyî

Mezintirîn sûnda te xwe pê zincîr dayî

Digel dirêje piyas’ên min

Kit û cotanê pê dihate kirin..

 

Hîcab

 

Di gevizka werzê biharê da

Min pena bo

Ciwaniyê û şî‘rên rûs dibir!

Piştî belg weriyayn û

Payizê xwe rûs nîşan dayî

Min şî‘r nenivîsîn û xo bêdeng kir..

 

Malavayî

 

Min dest

Ji nivîsîna şî‘rê berda û

Tu yê telaran bilind dikeyî

Te ez digevizkên şî‘rê da hêlam û

Tu yê dewletê

Ji dest dideyî.