Semfuniya peyvan

Di berperên şaîran da

yarî û tebelanê bi peyvan dihête kirin û

di ezel da hemî dixirur û mexrur in

Di serdemê eşqê û nivîsîna peyvan da

dibîte tufana mirovîbûnê û

yarî bi pîroziyên wan dihête kirin!

Hemî semayê li ber peyvan dikin, heku ji tariyê dirijiyên

şabaşan diden!

Hemî xwe li ber têhna peyvan gerim diken

heku disujin û dibine rejî yan xuliyê li cêh xwe dihêlin

Nebûye,

carekê îşq li cadeyiyan hatibîte jibîr kirin û

şaîran bo qelemê xwe tîj nekiribît

yan aşiqekî pîrozî li bin piya kiribin

Herdem eşq û gunehî pêkve dihêne hilawîstin

herdu dibine xiyanet

çinku ji devê şaîrî dihête bihîstin

peyv dihêne nivîsîn û dihêne gotin û di kufkan ra dihêne gazî kirin

Di ezel da divêt şaîr nehatibane xulq kirin

şaîr in, betaltirîn atafa li vî erdî hatîne dîtin

şaîr in, xewnan dibînin

di xewnan da azadiyê rwîs dihêlin çiblaq

şaîr in, di nav kelturê işqê da dimirin

dirizin û peyvên wan hefnukî dibin

-Peregraf-

Tu, dumahî peregafî

li ser textereşî dihête nivîsîn!

Hemî şumatiyên di mêşkê min da rabwîne semayê

dadirêjme ser berpera û

hêvênê şîirekê ye di serê min da

ya, di nav demarên leşê min da awazekê dijenît

Çend diçime ber xudîkê,

wênê min beruvajî dihête pêş çavên min!

Xu bo dideme niyasîn

carekê û du cara û

deh caran..

Xu bo cara êkê nîne

wênê min di xudîkan ra dihête beruvajî kirin!

Ez û şîir

ji paşmawê eşqeka nezuk în

ji paşmawê kelturê tirsê û

kelturekê nefretê ji bîr kirî, xu eger jê biveresiyên jî

belku bibîne ciwanî û êkemîn

peregrafê şîiriyê ji textereşî, nehête jibîr kirin!

Di gel berperên xwe bi tinê

heku tabut hemî tiştan biguman diêxît

şîir çend bi tabuteka daxistî ve diçin!

Belgên weryay yên payizeka jibîr kirî û peyvên

şaîrekê pence murkirî

peyv bersivek in ji rengê şerabê ve diçin û belg

di nav dukêla cigarekê da

semfuniya payizekê vedigêrin

Ne işqa ji nav dukêla cigarê

dumê dikêşît

ne hizra, ji pêkê şerabê derdikevît!

Jiyan sîdîyekê betal e û

şaîr semfuniya payizekê li ser tomar diken

êk peregraf, êk trak û êk pêkenîn